دیزاین می تواند هم به یک فعالیت (فرایند دیزاین) و هم به نتیجه ی آن فعالیت (فرم دیزاین) اطلاق شود و همین هم باعث سردرگمی شده است؛ زیرا رسانه ها تنها فرم دیزاین را مورد بررسی قرار می دهند، هنگامی که به معرفی مبلمان، دکوراسیون داخلی، مد و لباس می پردازند، تنها به فرم دیزاین می پردازند و نه فرایندی که در پشت این فرم قرار دارد و این باعث سردرگمی افراد می شود.

دیزاین در ایران نیز به اشتباه طراحی معنی شده است، حال آنکه طراحی تنها ابزاری در دست دیزاینر است تا ایده های خود را عملی سازد. در قدیم دیزاینر و هنرمند و صنعتگر یکی بوده اند، این تفکیک مشاغل در قرون اخیر شکل گرفته است، برای همین دیزاین و دیزاینر برای ما بیگانه هستند. دیزاین شامل فعالیت ها و تخصص های متنوعی است. امروزه به دلیل تنوع طلبی مخاطبان و مصرف کنندگان و تولید بی شمار مصنوعات، حوزه ی دیزاین نیز گسترش یافته است.

تخصص های دیزاین شامل: دیزاین شهری، دیزاین منسوجات، دیزاین صنعتی، دیزاین مد، دیزاین دکوراسیون داخلی، دیزاین معماری، و دیزاین گرافیک است، که باز در هر کدام از این شاخه ها، زیرشاخه های دیزاین را داریم. برای مثال در گرافیک؛ دیزاین کتاب، دیزاین پوستر، تایپ دیزاین و غیره را داریم و در همه ی این ها دیزاین نقطه ی اشتراک است. دیزاینرها در همه ی حرفه ها فکر و ایده پردازی می کنند. دیزاینر شهرساز، شهر را برای هدف خاصی طراحی می کند، دیزاینرهای معمار ساختمان ها را در راستای هدف خاص و بر مبنای نوع مصرف آن طراحی می کنند. دیزاینر لباس، لباس را با توجه به کارکرد آن و با توجه به موقعیت استفاده از آن طراحی می کند.

دیزاین فعالیتی راه حل یاب، خلاقه، سیستماتیک وهماهنگ ساز است. دیزاینر نشانه ها، فضاها و اشیاء را طوری شکل می دهد که در راستای هدف و برنامه ای منطقی باشد و نیازهای یک برنامه را برآورده سازد. در هر مساله ای دیزاینر باید تمام محدودیت های پیش رو اعم از محدودیت فناوری، تولید و بازار را در نظر داشته باشد و میان آن ها تعادل برقرار سازد. چرا که محدودیت یکی از موضوعاتی است که دیزاینر همواره با آن درگیر است.

بر خلاف شخص هنرمند که تنها به جنبه های بصری و زیباشناسی اهمیت می دهد و به هنر به عنوان ابزار بیان شخصی می نگرد، در هر حرفه ای از دیزاین، دیزاینر به دنبال حل مساله و ارائه ی راه کارهایی برای پیش برد اهداف تعیین شده است.

دیزاینر از قلمرو زیبایی شناسی محض فاصله گرفته تا چیزی را بسازد که جوابگوی نیازهای بشر باشد. او خود را با محدودیت های اقتصادی، زیبایی شناسی، فناوری و بازرگانی وفق می دهد. بر خلاف شخص هنرمند، دیزاینر عضوی از یک تیم چند تخصصی است و باید خود را با تمام شرایط و محدودیت های گروه هماهنگ سازد و از دل این محدودیت ها بهترین راه حل را برای مساله پیدا کند.

بهترین راه حل همیشه زیباترین و خلاقانه ترین راه حل نیست."برخی ایده های خلاق ، شگفت انگیز و هوشمندانه هستند در شرایطی که برخی دیگر ساده، خوب وکاربردی بوده اما آن قدرها مورد توجه قرار نمی گیرد.